Główne ulice miasta są zazwyczaj zakorkowane i gdy już utkniesz w korku to po prostu umarł w butach. Stambulscy kierowcy to ludzie którzy w krwi muszą mieć domieszkę szaleństwa, ci co jej nie mają na drodze znaleźli się chyba przez jakiś przypadek i po prostu tam zginą. Piesi są zresztą nie lepsi. Osiedlowe uliczki to dla nich chodniki, zwłaszcza gdy tych często po prostu brak, albo są zbyt wąskie i nierówne by po nich iść. Zaś czerwone światło to tylko sugestia aby nie przechodzić na drugą stronę, co często zdarza się być ignorowaną zasadą. Gdy pobędziecie trochę w Stambule, uwierzcie mi, przestaniecie narzekać na rodzimych kierowców :)
Dwa ujęcia z Karakoy gdy wracałyśmy z Kasią spod wieży Galata. Ta dzielnica jest bardziej Europejska ze względu na swoją przeszłość. Jest też turystyczno młodzieżowa, odnowiona i kolorowa.
Po zwiedzeniu Kościoła na Chorze postanowiliśmy spacerem udać się nad Złoty Róg. Przebijąc się w kierunku zatoki szliśmy w dół wąskimi uliczkami na których toczyło się zwyczajne życie, gdzie turysta jest raczej czymś niespotykanym.
koniec
fragmenty
Istanbul
